!!Namaste!

Mijn laatste blog ging overVaranasi, de heilige stad van India. Daar heb ik Zia leren kennen, een vrijgevochten moslima uit het zuiden van India. Ze was op reis, net als ik. Het klikte meteen. Peter uit Londen voegde zich er later aan toe, omdat ook hij naar Kathmandu ging. We hebben heel wat uren in de bus gehobbeld in de bergen van India en Nepal.

Peter en ik moesten een visa aanvragen bij de grens, maar hebben al druk pratend het kantoortje gemist. En daar liepen we illegaal in Nepal, geen millitair die er wat van zei. We hebben ons toch maar gauw teruggehaasd, want we wilden na twee weken wel weer legaal het land uit kunnen.

Alhoewel ik de tourist uit wilde hangen, heb ik niet veel gezien van kathmandu. We wilden een boeking maken voor een hike door de bergen. We hadden een goede company gevonden, maar daar werd onze creditcard niet geaccepteerd. Na letterlijk vier uur diverse pinautomaten geprobeerd te hebben, was alleen ik er in geslaagd om er geld uit te krijgen. Uiteindelijk hadden we besloten dat ik ze voor zou schieten, maar toen konden we het bedrijfje niet meer terugvinden. Uit frustratie hebben we veel te veel souveniers gekocht en veel te veel gegeten in te schattige restuarantjes met leuke binnenplaatsen.

Wat mij opviel in Kathmandu is dat je her en der nog wat restanten ziet van de aardbeving. Stroomkabels worden uit de knoop gehaald en gebouwen worden herbouwd. Wat mij ook opviel, was dat er veel mensen stoned leken. Zelfs de bediende in ons luxe restaurant leek heel wat gerookt te hebben. Nu moet ik zeggen dat je ook heel makkelijk aan cannabis kan komen, want het werd ons meerdere malen aangeboden op straat.

Vanaf Kathmandu zijn we naar Pokhara gegaan. Maar eerst een tussenstop om te wild water raften! Dat was iets wat ik al jaren wilde doen en waarin ik ook zeker niet teleurgesteld werd.

In Pokhara begon onze vierdaagse hike naar Poonhill, ruim 30000m hoog. De eerste dag verliep goed, totdat ik ineens enorme buikijn kreeg en moest overgeven. Iets verkeerds gegeten? Mijn energielevel daalde per minuut. De tweede dag had ik mijzelf voorgehouden, dat als ik de top behaalde, dat ik in India mocht paragliden. En zo pushde ik mijzelf met mijn zieke lichaam - inclusief backpack- naar boven. Tree na tree na tree. Totdat mijn benen mij niet meer wilden dragen. Maar ik moest en zou de top bereiken, al moest ik op een ezel! En ja hoor, daar was een paard beschikbaar. En zo hobbelde ik de volgende twee uur door de bergen van Nepal. Een nieuwe ervaring rijker! Was ik even blij dat ik ooit eens op een blauwe maandag een paardrijlesje had genomen. En was ik even zenuwachtig toen ik twee wilde buffels tegen kwam…

De top was prachtig, mijn bed was fijn en mijn lichaam was de volgende dag weer een beetje opgeladen.

Weer aangekomen bij het punt waar we onze klom begonnen, hebben we een taxi genomen naar de langste hangbrug van Nepal. Nepal kent veel hangbruggetjes, die de ene berg met de andere verbind. De lokale bevolking gebruikt deze bruggetjes om goederen te vervoeren van dorpje naar dorpje. Een brug van verbinding. En over verbinding gesproken, vanaf hier gingen Peter, Zia en ik onze eigen weg. Mijn weg was naar Chitwan National Park.

In Chitwan heb ik op zijn chinees gereisd: Alles in twee dagen proppen. Ik heb een poging gedaan om vogels te spootten en te vergeten dat ik slechtziend ben, ik heb op een olifant gereden, heb een kanotochtje tussen de krokodillen gemaakt, heb door de dorre jungle gelopen, ben op safari geweest waar ik nijlpaarden en wilde beren heb gezien en als laatst: ik heb op een olifant gezeten terwijl hij zich ging besproeien en wassen. Liet deze lieve olifant nou net lekker uitgebreid zijn keutels te water gaan toen ik op zijn rug klom. En liet hij mij nou net twee minuten later van zijn rug schudden zodat ik in dat schone water viel. Wat heb ik mijn douche na die tijd gewaardeerd! En op de olifant zitten in het water is een hele ervaring!

Trouwens, het leuke aan Nepal is de bus. Ze knopen alles op het dak, zelfs geiten! En als het erg druk is in de bus. Klim je gewoon via het raampje naar binnen en buiten.

Voor nu probeer ik mijn telefoon op te laden, want de laatste dagen heb ik bijna geen stroom gehad hier. En voor straks probeer ik een ijsje te socren, want het is hier over de 40 graden. En wat betreft morgen, hoop ik weer terug te gaan naar India. Op naar New Delhi!

Groetjes uit Nepal!